പാതിരാത്തണുപ്പു കനത്തിരിക്കുന്നു..
അര്ദ്ധചന്ദ്രന്,
തലപോയ തെങ്ങില്
പിടിച്ചു തൂങ്ങിയൊരിറ്റു
നിലാനന്മയെന്നിലേക്കെറിയുന്നു.
ദൂരെ,
അയ്യപ്പന് കാവില് നിന്നും
അവ്യക്തമായ കടുംതുടി..
നിശ,
ഉറക്കമില്ലാതെയെനിക്കൊപ്പമിരുന്നു
ശൂന്യബോധത്തില് പിച്ചും പേയും ..
അതോ,
പ്രാചീനശീലില് താരാട്ട് മൂളുന്നതോയിത്..
മഞ്ഞിന് തരികള്ക്കിടയിലൂടവ കിതച്ചെത്തി-
യെന് കാതിനെ കിടുകിടുപ്പിക്കുന്നു..
രാവിന് സാന്ദ്രസ്നേഹത്തെ
കീറിക്കൊണ്ടിടയ്ക്കിടെ
ഗന്ധകം നിറഞ്ഞ അമൂര്ത്തഘോഷം.
ഈ രാവിന്റെ ഊര്ദ്ധനിശ്വസങ്ങളെ
ഞാന് പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ഒരു പ്രകാശവര്ഷം അകലെയാവട്ടെ
നീയെന് പ്രഭാതമേ..
No comments:
Post a Comment